Tuesday, 31 January 2017
Monday, 30 January 2017
Sunday, 29 January 2017
probate Nicholas Priaulx
More on Clarinda Cory Priaulx and Nicholas Michell Priaulx
Nicholas Michel Priaulx has married Clarinda Cory daughter of Nicholas Cory.
She died 22 July 1824.
At FALMOUTH, on the 11th instant, Elizabeth, relict of the late Nicholas CORY, Esq., of ST. MAWES, aged 82 years.
Nicholas Cory (Surgeon) married Elizabeth ? Sibley. Nicholas died 1805,Elizabeth died 1848.
All the following children were born at St Mawes but baptized at Truro.
Ch: Nicholas(Rear Admiral) born 1795, died 1864 married Mary Edwards who died 1863.
Mary Cory born 1796 died 1840.
John Tippett Cory born 1798 died 1819.
Elizabeth Wymond Cory born 1800 married Matthew Henry Eade.
Clarinda Cory born 1804 married Nicholas Michell Priaulx.
Penelope Cory born 1805 married Robert Hosking.
There is a memorial to the Cory family in St Just In Roseland church.
Saturday, 28 January 2017
Susan Day
Susan Day
Born in Wakefield St Bloomsbury, Middx, England on 24 Jun 1840 to Henry Day.
Life History
Born 24 Jun 1840 Wakefield St Bloomsbury, Middx, England
11th May 1861 Married Charles SWINHOE in St Pancras Church.22,23,24
By licence
Groom - Charles Swinhoe, full age, bachelor, Lieutenant in the Army, of St Luke Chelsea
Bride, Susan Day, minor, spinster, of Mornington Road
Father of the groom - Robert Swinhoe, dead
Father of the bride - Henry Day, dead
Witnesses - ? Swinhoe & E. Day
From the Standard :-
"On the 14th inst., at St. Pancras Church, by the Rev. Thomas Prescott, Charles Swinhoe, Esq., her Majesty's 56th Regiment, to Susan Day, fourth daughter of the late Henry Day, Esq. of Mornington-road, Regent's Park.
9th Dec 1862
Birth of son Charlton SWINHOE in India, Deesa.2,8
1st Feb 1864
Birth of daughter Emily SWINHOE in India, Bombay
11th Apr 1864
Death of daughter Emily SWINHOE in India, Bombay.9,10
18th Sep 1867
Birth of daughter Florence SWINHOE in India, Bombay, Deesa.2,11
approx. 1870
Birth of son Ernest SWINHOE in India, Deesa
20th Jan 1871
Birth of daughter Daughter SWINHOE in Pancras.12,13
between Apr 1872 and Jun 1872
Death of son Albert SWINHOE in Hampstead.14
1st May 1872
Birth of son Albert SWINHOE in Hampstead.15,16
9th Nov 1873
Birth of son Charles Deesa SWINHOE in India, Bombay, Deesa.2,17
3rd Apr 1875
Birth of daughter Susan Louisa SWINHOE in India, Bombay, Deesa.2,19,20
3rd Nov 1876
Birth of daughter Patty Gertrude SWINHOE in India, Bombay.1,21
3rd Apr 1881
Occupation Military Officer's wife.2
3rd Apr 1881
Recorded in census in Islington (7 St John´s Park).2
Head of household - Charles Arkell
Annotated as "sister in law"
between Oct 1883 and Dec 1883
Death of daughter Susan Louisa SWINHOE in Islington.18
5th Apr 1891
Recorded in census in Headington, St Clement
7th Nov 1895
Death of son Charlton SWINHOE in India, Calcutta.
31st Mar 1901
Recorded in census in Headington, St Clement (Avenue House)
31st Jan 1906
Died in Kensington (Campden House Court, 42).
From the Bedfordshire Mercury :-
"Jan. 31, at 42, Campden House Court, London, W., Susan, wife of Col. Charles Swinhoe"
Born in Wakefield St Bloomsbury, Middx, England on 24 Jun 1840 to Henry Day.
Susan married Charles Swinhoe and had 12 children.
She passed away on 1906 in Cairpalen House, Kensington Middx, England.
Life History
Born 24 Jun 1840 Wakefield St Bloomsbury, Middx, England
11th May 1861 Married Charles SWINHOE in St Pancras Church.22,23,24
By licence
Groom - Charles Swinhoe, full age, bachelor, Lieutenant in the Army, of St Luke Chelsea
Bride, Susan Day, minor, spinster, of Mornington Road
Father of the groom - Robert Swinhoe, dead
Father of the bride - Henry Day, dead
Witnesses - ? Swinhoe & E. Day
From the Standard :-
"On the 14th inst., at St. Pancras Church, by the Rev. Thomas Prescott, Charles Swinhoe, Esq., her Majesty's 56th Regiment, to Susan Day, fourth daughter of the late Henry Day, Esq. of Mornington-road, Regent's Park.
9th Dec 1862
Birth of son Charlton SWINHOE in India, Deesa.2,8
1st Feb 1864
Birth of daughter Emily SWINHOE in India, Bombay
11th Apr 1864
Death of daughter Emily SWINHOE in India, Bombay.9,10
18th Sep 1867
Birth of daughter Florence SWINHOE in India, Bombay, Deesa.2,11
approx. 1870
Birth of son Ernest SWINHOE in India, Deesa
20th Jan 1871
Birth of daughter Daughter SWINHOE in Pancras.12,13
between Apr 1872 and Jun 1872
Death of son Albert SWINHOE in Hampstead.14
1st May 1872
Birth of son Albert SWINHOE in Hampstead.15,16
9th Nov 1873
Birth of son Charles Deesa SWINHOE in India, Bombay, Deesa.2,17
3rd Apr 1875
Birth of daughter Susan Louisa SWINHOE in India, Bombay, Deesa.2,19,20
3rd Nov 1876
Birth of daughter Patty Gertrude SWINHOE in India, Bombay.1,21
3rd Apr 1881
Occupation Military Officer's wife.2
3rd Apr 1881
Recorded in census in Islington (7 St John´s Park).2
Head of household - Charles Arkell
Annotated as "sister in law"
between Oct 1883 and Dec 1883
Death of daughter Susan Louisa SWINHOE in Islington.18
5th Apr 1891
Recorded in census in Headington, St Clement
7th Nov 1895
Death of son Charlton SWINHOE in India, Calcutta.
31st Mar 1901
Recorded in census in Headington, St Clement (Avenue House)
31st Jan 1906
Died in Kensington (Campden House Court, 42).
From the Bedfordshire Mercury :-
"Jan. 31, at 42, Campden House Court, London, W., Susan, wife of Col. Charles Swinhoe"
Friday, 27 January 2017
Ernest Swinhoe
Born in Deesa, Bombay, India on 12 Nov 1869 to Charles Swinhoe and Susan Day
Ernest SWINHOE
Lepidopterist
census 3rd Apr 1881
Occupation Scholar.2
3rd Apr 1881
Recorded in census in Barnet (Crouch End Village, Christs College).2
Ernest Swinhoe - Boarder -10 - Scholar - born India, Deesa5th Apr 1891
Occupation Student.5
5th Apr 1891
Recorded in census in Kingston (Hampton, Nightingale Road, Debrett Villa).5
Ernest Swinhoe - Visitor - 21 Student - born India, Deesa
between Oct 1895 and Dec 1895
Married Sarah JONES in Reading.6
approx. 1897
Birth of daughter Doris SWINHOE in Oxford.3
approx. 1898
Birth of son Maurice SWINHOE in Oxford.3
approx. 1901
Birth of daughter Stella SWINHOE in Oxford.4
31st Mar 1901
Occupation Expert Lepidopterist.3
31st Mar 1901
Recorded in census in Headington (Oxford, Divinity Road, 21).3
Ernest Swinhoe - Head - 31 - Expert Lepidopterist - born India, Deesa
Sarah Swinhoe - Wife - 28 - born Oxford
Maurice Swinhoe - Son - 2 - born Oxford
Doris Swinhoe - Daughter - 3 - born Oxford
Staff x 1
2nd Apr 1911
Occupation Lepidopterist.4
2nd Apr 1911
Recorded in census in Fulham (West Kensington, Gunterstone Road 6).4
Ernest Swinhoe - Head - 41 - Lepidopterist - born India, Deesa
Sarah Swinhoe - Wife - 38 - Married 15 years - 4 children born - 3 alive - 1 dead - born Oxford,,
Doris Swinhoe - Daughter - 13 - born Oxford
Maurice Swinhoe - Son 12 born Oxford
Stella Swinhoe - Daughter 9 - born Oxford
Staff x 1
Rooms x 11
between Oct 1921 and Dec 1921
Died in Kensington.1
Sources
1. BMD Death Index - SWINHOE - Ernest Swinhoe
1921, Q4, Ernest Swinhoe, Kensington, 1a, 128
2. Census 1881 Barnet RG11/1371, F33, P59 (Ernest Swinhoe)
RG11/1371, F33, P59
3. Census 1901 Headington RG13/1380, F29, P4 (Ernest Swinhoe)
RG13/1380, F29, P4
4. Census 1911 Fulham RG14PN304, RG78PN10, RD3, ED1, SN337 (Ernest Swinhoe)
RG14PN304 RG78PN10 RD3 ED1 SN337
5. Census 1891 Kingston RG12616, F56, F27 (Ernest Swinhoe)
RG12616, F56, F27
6. BMD Marriage Index - Ernest Swinhoe
195, Q4, Ernest Swinhoe, Reading, 2c, 61
Ernest SWINHOE
Lepidopterist
census 3rd Apr 1881
Occupation Scholar.2
3rd Apr 1881
Recorded in census in Barnet (Crouch End Village, Christs College).2
Ernest Swinhoe - Boarder -10 - Scholar - born India, Deesa5th Apr 1891
Occupation Student.5
5th Apr 1891
Recorded in census in Kingston (Hampton, Nightingale Road, Debrett Villa).5
Ernest Swinhoe - Visitor - 21 Student - born India, Deesa
between Oct 1895 and Dec 1895
Married Sarah JONES in Reading.6
approx. 1897
Birth of daughter Doris SWINHOE in Oxford.3
approx. 1898
Birth of son Maurice SWINHOE in Oxford.3
approx. 1901
Birth of daughter Stella SWINHOE in Oxford.4
31st Mar 1901
Occupation Expert Lepidopterist.3
31st Mar 1901
Recorded in census in Headington (Oxford, Divinity Road, 21).3
Ernest Swinhoe - Head - 31 - Expert Lepidopterist - born India, Deesa
Sarah Swinhoe - Wife - 28 - born Oxford
Maurice Swinhoe - Son - 2 - born Oxford
Doris Swinhoe - Daughter - 3 - born Oxford
Staff x 1
2nd Apr 1911
Occupation Lepidopterist.4
2nd Apr 1911
Recorded in census in Fulham (West Kensington, Gunterstone Road 6).4
Ernest Swinhoe - Head - 41 - Lepidopterist - born India, Deesa
Sarah Swinhoe - Wife - 38 - Married 15 years - 4 children born - 3 alive - 1 dead - born Oxford,,
Doris Swinhoe - Daughter - 13 - born Oxford
Maurice Swinhoe - Son 12 born Oxford
Stella Swinhoe - Daughter 9 - born Oxford
Staff x 1
Rooms x 11
between Oct 1921 and Dec 1921
Died in Kensington.1
Sources
1. BMD Death Index - SWINHOE - Ernest Swinhoe
1921, Q4, Ernest Swinhoe, Kensington, 1a, 128
2. Census 1881 Barnet RG11/1371, F33, P59 (Ernest Swinhoe)
RG11/1371, F33, P59
3. Census 1901 Headington RG13/1380, F29, P4 (Ernest Swinhoe)
RG13/1380, F29, P4
4. Census 1911 Fulham RG14PN304, RG78PN10, RD3, ED1, SN337 (Ernest Swinhoe)
RG14PN304 RG78PN10 RD3 ED1 SN337
5. Census 1891 Kingston RG12616, F56, F27 (Ernest Swinhoe)
RG12616, F56, F27
6. BMD Marriage Index - Ernest Swinhoe
195, Q4, Ernest Swinhoe, Reading, 2c, 61
Thursday, 26 January 2017
Charles Swinhoe
Charles Swinhoe
Colonel Charles Swinhoe (27 August 1838, Calcutta[1] – 2 December 1923[2]) was an English naturalist and lepidopterist, who served in the British Army in India. He was one of the eight founders of the Bombay Natural History Society and a brother of the famous naturalist Robert Swinhoe.
Swinhoe was commissioned ensign in the 56th Regiment of Foot without purchase in 1855, serving in the Crimea and reaching India after the 1857 Mutiny. He exchanged into a lieutenantcy in the 15th Foot without purchase in 1858 and returned to the 56th Foot in 1859, transferring to the Bombay Staff Corps later the same year. He was at Kandahar with Lord Roberts in 1880, and collected 341 birds there and on the march back to India. These were described in The Ibis (1882:95-126). He was promoted lieutenant-colonel in 1881 and colonel in 1885.
He was a keen shikari and had shot 50-60 tigers. He was a member of the British Ornithologists' Union. He collected insects, chiefly Lepidoptera from Bombay, Poona, Mhow and Karachi districts. He contributed papers to The Ibis on the birds of southern Afghanistan and central India, and donated 300 bird skins from each country to the British Museum. While at Mhow he collaborated with Lieutenant H. E. Barnes on the birds of central India. (Ibis 1885:62-69, 124-138) He also wrote to theAnnals and Magazine of Natural History. Along with E. C. Cotes he published a Catalogue of the Moths of India (Calcutta, 1887–89) He had one of the largest collections of Indian Lepidoptera at the time (40,000 specimens of 7000 species and 400 new species described by him), and completed the Lepidoptera Indica series after the death of Frederic Moore in 1907. He also wrote A revision of the genera of the family Liparidae which covered 1130 entries. After retirement he settled at Oxford and received an honorary M.A. for his work in entomology. The Entomological Society of France made him an honorary member.[2][3]
Charles married Fanny Mildred Coulson. He passed away on 2 Dec 1923 in Avonmore Rd West Kensington London, Middlesex, England.
Parents
Robert Swinhoe 1798-1845 and Caroline Anderson 1810-1845
Spouse(s)Susan Day 1840-1906
Fanny Mildred Coulson Unknown-1938
Children
Violet Lena Biddle
Charlton Swinhoe 1862-1895
Emily Swinhoe 1864-1864
Caroline Swinhoe 1865-1867
Harry Swinhoe 1866-1867
Florence Swinhoe 1867-1922
Ernest Swinhoe 1869-Unknown
Swinhoe 1871-Unknown
Albert Swinhoe 1872-1872
Charles Deesa Swinhoe 1873-Unknown
Susan Louisa Swinhoe 1875-1883
Patty Gertrude Swinhoe 1876-Unknown
Robert Swinhoe 1798-1845 and Caroline Anderson 1810-1845
Spouse(s)Susan Day 1840-1906
Fanny Mildred Coulson Unknown-1938
Children
Violet Lena Biddle
Charlton Swinhoe 1862-1895
Emily Swinhoe 1864-1864
Caroline Swinhoe 1865-1867
Harry Swinhoe 1866-1867
Florence Swinhoe 1867-1922
Ernest Swinhoe 1869-Unknown
Swinhoe 1871-Unknown
Albert Swinhoe 1872-1872
Charles Deesa Swinhoe 1873-Unknown
Susan Louisa Swinhoe 1875-1883
Patty Gertrude Swinhoe 1876-Unknown
Wednesday, 25 January 2017
Austina Burkland.
Today we found the finance of William Henry Vlieland.
He committed suicide in Kansas U.S.A.
"Among the papers of the death man were found a life policy for the Prudencial Life Insurance company for $81 and a policy for $ 1000 with the Mutual Benefit Association
in favor of Miss Austine Buerklin of Quincy lll,his fiance."
The rest of the story comes from the newspaper
Name: Austina Burkland
Event Type: Census
Event Date: 1930
Event Place: Topeka, Shawnee, Kansas, United States
District: ED 21
Gender: Female
Age: 68
Marital Status: Widowed
Race: White
Race (Original): White
Relationship to Head of Household: Head
Relationship to Head of Household (Original): Head
Birth Year (Estimated): 1862
Birthplace: Sweden
Immigration Year: 1890
Father's Birthplace: Sweden
Mother's Birthplace: Sweden
Sheet Letter: B
Sheet Number: 6
Sheet Number and Letter: 6B
Household ID: 159
Line Number: 63
Affiliate Name: The U.S. National Archives and Records Administration (NARA)
Affiliate Publication Number: T626
Affiliate Film Number: 722
GS Film Number: 2340457
Digital Folder Number: 004950874
Image Number: 00761
´We see that she is a widower and came from Sweden.She came in 1890 to Kansas .
William Vlieland´s suicide.
The young Englishmans life could not be saved.
deserted by relatives.
Insurance for his fiance.
William Henry Vlieland ,the young Englishman , who was brought into Central police station at 1.30 o´clock yesterday morning in an unconscious condition,
the result of trying to commit suicide by poisoning himself with morphine died at 07,20 o´clock yesterday morning.
Police surgeon Landon worked on Vlieland for hours, but was unable to restore him to consiousness.
He had been employed at the Golden Galena restaurant as a waiter but was discharged and later was employed taking orders for H.D.Reed a photographer.
Vlieland has led a life of wild dissipation since he left his home in Harrow -in-Furness England in 1888.
He would not work ,but kept continually writing home to his parents in England for money.
A cousin who was here some months ago seeing what kind of life Vlieland was leading
wrote to his friends that he was a worthless fellow which had the effect of cutting him off from further supplies.
Three months ago he went to British Vice Consul Burrough and asked him to write to his parents for money to pay for his passage back to England.
Mr.Burroughs wrote to Vlieland´s sister Mrs Florence Anderson of Twickenham London.
In course of time an answer came that the relatives would nothing more have to do to him on account of his wild habits.
They are said to be well off.
Among the papers of the death man were found a life policy for the Prudencial Life Insurance company for $81 and a policy for $ 1000 with the Mutual Benefit Association
in favor of Miss Austine Buerklin of Quincy lll,his fiance.
on a scrap of paper Vlieland had written the name and adress of Miss Buerklin and Mr.Burroughs wrote to the young women yesterday telling her that her that he held a lifepolicy in het favor.
He had also written to the deceased brother -in -law Dr.Hamilton Anderson,giving a cable code with instructions to cable as to the disposition of the body of Vlieland.
The body lies at the undertaking rooms of Leo.J.Steward
Kansas City daily journal., March 24, 1896
He committed suicide in Kansas U.S.A.
"Among the papers of the death man were found a life policy for the Prudencial Life Insurance company for $81 and a policy for $ 1000 with the Mutual Benefit Association
in favor of Miss Austine Buerklin of Quincy lll,his fiance."
The rest of the story comes from the newspaper
Name: Austina Burkland
Event Type: Census
Event Date: 1930
Event Place: Topeka, Shawnee, Kansas, United States
District: ED 21
Gender: Female
Age: 68
Marital Status: Widowed
Race: White
Race (Original): White
Relationship to Head of Household: Head
Relationship to Head of Household (Original): Head
Birth Year (Estimated): 1862
Birthplace: Sweden
Immigration Year: 1890
Father's Birthplace: Sweden
Mother's Birthplace: Sweden
Sheet Letter: B
Sheet Number: 6
Sheet Number and Letter: 6B
Household ID: 159
Line Number: 63
Affiliate Name: The U.S. National Archives and Records Administration (NARA)
Affiliate Publication Number: T626
Affiliate Film Number: 722
GS Film Number: 2340457
Digital Folder Number: 004950874
Image Number: 00761
´We see that she is a widower and came from Sweden.She came in 1890 to Kansas .
William Vlieland´s suicide.
The young Englishmans life could not be saved.
deserted by relatives.
Insurance for his fiance.
William Henry Vlieland ,the young Englishman , who was brought into Central police station at 1.30 o´clock yesterday morning in an unconscious condition,
the result of trying to commit suicide by poisoning himself with morphine died at 07,20 o´clock yesterday morning.
Police surgeon Landon worked on Vlieland for hours, but was unable to restore him to consiousness.
He had been employed at the Golden Galena restaurant as a waiter but was discharged and later was employed taking orders for H.D.Reed a photographer.
Vlieland has led a life of wild dissipation since he left his home in Harrow -in-Furness England in 1888.
He would not work ,but kept continually writing home to his parents in England for money.
A cousin who was here some months ago seeing what kind of life Vlieland was leading
wrote to his friends that he was a worthless fellow which had the effect of cutting him off from further supplies.
Three months ago he went to British Vice Consul Burrough and asked him to write to his parents for money to pay for his passage back to England.
Mr.Burroughs wrote to Vlieland´s sister Mrs Florence Anderson of Twickenham London.
In course of time an answer came that the relatives would nothing more have to do to him on account of his wild habits.
They are said to be well off.
Among the papers of the death man were found a life policy for the Prudencial Life Insurance company for $81 and a policy for $ 1000 with the Mutual Benefit Association
in favor of Miss Austine Buerklin of Quincy lll,his fiance.
on a scrap of paper Vlieland had written the name and adress of Miss Buerklin and Mr.Burroughs wrote to the young women yesterday telling her that her that he held a lifepolicy in het favor.
He had also written to the deceased brother -in -law Dr.Hamilton Anderson,giving a cable code with instructions to cable as to the disposition of the body of Vlieland.
The body lies at the undertaking rooms of Leo.J.Steward
Kansas City daily journal., March 24, 1896
Tuesday, 24 January 2017
Thomas Clayton and Mary Ann Leath
Mary Ann Leath
Born in Great Yarmouth Norfolk, England on 20 Mar 1735 to Thomas Leath and Anna Maria. Mary Ann married Thomas Clayton and had 3 children. She passed away on 21 Aug 1800.
Thomas Leath Clayton was one of their children .
Thomas Clayton ,her husband Born in Great Yarmouth, Norfolk, England on 11 Jan 1728. Thomas married Mary Ann Leath and had 3 children. He passed away on 1 Oct 1806 in Southtown, Lancashire, England.
A reader of this blog and also great greatgranddaughter of Thomas send us this mail.
Born in Great Yarmouth Norfolk, England on 20 Mar 1735 to Thomas Leath and Anna Maria. Mary Ann married Thomas Clayton and had 3 children. She passed away on 21 Aug 1800.
Thomas Leath Clayton was one of their children .
Thomas Clayton ,her husband Born in Great Yarmouth, Norfolk, England on 11 Jan 1728. Thomas married Mary Ann Leath and had 3 children. He passed away on 1 Oct 1806 in Southtown, Lancashire, England.
1.Thomas Leath Clayton
2.
3
A reader of this blog and also great greatgranddaughter of Thomas send us this mail.
Thomas Leath Clayton and his parents. The birthplace 'Yardsmouth, Lancashire' for Thomas Leath Clayton should be Great Yarmouth, Norfolk. The source of this info is Great Yarmouth, St. Nicholas Church, Parish Records. Thomas Leath Clayton's mother is, as you say, Mary Ann nee Leath. For her I have the same birth date - 20 Mar 1735 - and baptism date 29 Apr 1735. I sourced both these from the Acle St. Edmund's (Norfolk) Parish Records - the scanned image is available via FindMyPast. I believe that Mary Ann was born in Acle rather than in Great Yarmouth, because her parents lived in Acle and all their children were baptised there over a period from 1731 to 1745.
The father of Thomas Leath Clayton was Robert Clayton, rather than Thomas Clayton. Robert was my 5x Gt. Grandfather. His life is well documented and there are many references to 'Robert Clayton of Southtown', including his Will, which I would be pleased to share with you if you are interested. Robert Clayton was baptised on 14 Jan 1727 in Lammas with Little Hautbois, Norfolk, where his father (also Robert Clayton) was the Rector. Robert moved to Great Yarmouth and had a linen draper's shop from about 1754 to 1789, when he retired. This Robert lived on Wrestler's Plain in Southtown, which is across the River Yare from Great Yarmouth, so is actually in Suffolk rather than Norfolk (although some of its administrations come under Norfolk). The info you have for this person's (Robert rather than Thomas) death is correct: the historian Charles White records that Robert Clayton died 23 Sep 1806 and was buried in Gorleston on 01 Oct 1806. Gorleston is the neighbouring village to Southtown and, again, is in Suffolk (rather than Lancashire).
This Robert Clayton's eldest son was called Robert, who was my 4x Gt. Grandfather. He was born in Gt. Yarmouth in 1761 and in 1876 he married Mary Heath, who I believe came from either Blofield or Hemblington in Norfolk. I am still trying to find out more about her parents, hence my confusion over the various William Heaths of Hemblington!
The father of Thomas Leath Clayton was Robert Clayton, rather than Thomas Clayton. Robert was my 5x Gt. Grandfather. His life is well documented and there are many references to 'Robert Clayton of Southtown', including his Will, which I would be pleased to share with you if you are interested. Robert Clayton was baptised on 14 Jan 1727 in Lammas with Little Hautbois, Norfolk, where his father (also Robert Clayton) was the Rector. Robert moved to Great Yarmouth and had a linen draper's shop from about 1754 to 1789, when he retired. This Robert lived on Wrestler's Plain in Southtown, which is across the River Yare from Great Yarmouth, so is actually in Suffolk rather than Norfolk (although some of its administrations come under Norfolk). The info you have for this person's (Robert rather than Thomas) death is correct: the historian Charles White records that Robert Clayton died 23 Sep 1806 and was buried in Gorleston on 01 Oct 1806. Gorleston is the neighbouring village to Southtown and, again, is in Suffolk (rather than Lancashire).
This Robert Clayton's eldest son was called Robert, who was my 4x Gt. Grandfather. He was born in Gt. Yarmouth in 1761 and in 1876 he married Mary Heath, who I believe came from either Blofield or Hemblington in Norfolk. I am still trying to find out more about her parents, hence my confusion over the various William Heaths of Hemblington!
Monday, 23 January 2017
Thomas Leath Clayton
Thomas Leath Clayton was the son of Robert Clayton and Mary Ann Leath .
Name: Robert Clayton
Spouse's Name: Mary Ann Leath
Event Date: 06 Jun 1759
Event Place: Caistor-Next-Yarmouth, England
He was born in 1773 and was married to Catherine Heath sister of William Heath.
Name: Thomas Leath Clayton
Spouse's Name: Catherine Heath
Event Date: 19 Mar 1789
Event Place: Norwich, Norfolk, England
Their children :
1.Catherine Clayton 1789
2. Harriet Heath Clayton 1791
3.Thomas Clayton
4 Susan Heath Clayton 08 Sep 1793 died 1798
5.William Clayton
6.Charlotte Clayton
7.Philip Clayton who married Martha Scott
8.Mary Clayton who married Arthur Brantaugh Beevor
Thomas Leath Clayton and his parents. The birthplace 'Yardsmouth, Lancashire' for Thomas Leath Clayton should be Great Yarmouth, Norfolk. The source of this info is Great Yarmouth, St. Nicholas Church, Parish Records. Thomas Leath Clayton's mother is, as you say, Mary Ann nee Leath. For her I have the same birth date - 20 Mar 1735 - and baptism date 29 Apr 1735. I sourced both these from the Acle St. Edmund's (Norfolk) Parish Records - the scanned image is available via FindMyPast. I believe that Mary Ann was born in Acle rather than in Great Yarmouth, because her parents lived in Acle and all their children were baptised there over a period from 1731 to 1745.
The father of Thomas Leath Clayton was Robert Clayton, rather than Thomas Clayton. Robert was my 5x Gt. Grandfather. His life is well documented and there are many references to 'Robert Clayton of Southtown', including his Will, which I would be pleased to share with you if you are interested. Robert Clayton was baptised on 14 Jan 1727 in Lammas with Little Hautbois, Norfolk, where his father (also Robert Clayton) was the Rector. Robert moved to Great Yarmouth and had a linen draper's shop from about 1754 to 1789, when he retired. This Robert lived on Wrestler's Plain in Southtown, which is across the River Yare from Great Yarmouth, so is actually in Suffolk rather than Norfolk (although some of its administrations come under Norfolk). The info you have for this person's (Robert rather than Thomas) death is correct: the historian Charles White records that Robert Clayton died 23 Sep 1806 and was buried in Gorleston on 01 Oct 1806. Gorleston is the neighbouring village to Southtown and, again, is in Suffolk (rather than Lancashire).
This Robert Clayton's eldest son was called Robert, who was my 4x Gt. Grandfather. He was born in Gt. Yarmouth in 1761 and in 1876 he married Mary Heath, who I believe came from either Blofield or Hemblington in Norfolk. I am still trying to find out more about her parents, hence my confusion over the various William Heaths of Hemblington!
Name: Robert Clayton
Spouse's Name: Mary Ann Leath
Event Date: 06 Jun 1759
Event Place: Caistor-Next-Yarmouth, England
He was born in 1773 and was married to Catherine Heath sister of William Heath.
Name: Thomas Leath Clayton
Spouse's Name: Catherine Heath
Event Date: 19 Mar 1789
Event Place: Norwich, Norfolk, England
Their children :
1.Catherine Clayton 1789
2. Harriet Heath Clayton 1791
3.Thomas Clayton
4 Susan Heath Clayton 08 Sep 1793 died 1798
5.William Clayton
6.Charlotte Clayton
7.Philip Clayton who married Martha Scott
8.Mary Clayton who married Arthur Brantaugh Beevor
Thomas Leath Clayton and his parents. The birthplace 'Yardsmouth, Lancashire' for Thomas Leath Clayton should be Great Yarmouth, Norfolk. The source of this info is Great Yarmouth, St. Nicholas Church, Parish Records. Thomas Leath Clayton's mother is, as you say, Mary Ann nee Leath. For her I have the same birth date - 20 Mar 1735 - and baptism date 29 Apr 1735. I sourced both these from the Acle St. Edmund's (Norfolk) Parish Records - the scanned image is available via FindMyPast. I believe that Mary Ann was born in Acle rather than in Great Yarmouth, because her parents lived in Acle and all their children were baptised there over a period from 1731 to 1745.
The father of Thomas Leath Clayton was Robert Clayton, rather than Thomas Clayton. Robert was my 5x Gt. Grandfather. His life is well documented and there are many references to 'Robert Clayton of Southtown', including his Will, which I would be pleased to share with you if you are interested. Robert Clayton was baptised on 14 Jan 1727 in Lammas with Little Hautbois, Norfolk, where his father (also Robert Clayton) was the Rector. Robert moved to Great Yarmouth and had a linen draper's shop from about 1754 to 1789, when he retired. This Robert lived on Wrestler's Plain in Southtown, which is across the River Yare from Great Yarmouth, so is actually in Suffolk rather than Norfolk (although some of its administrations come under Norfolk). The info you have for this person's (Robert rather than Thomas) death is correct: the historian Charles White records that Robert Clayton died 23 Sep 1806 and was buried in Gorleston on 01 Oct 1806. Gorleston is the neighbouring village to Southtown and, again, is in Suffolk (rather than Lancashire).
This Robert Clayton's eldest son was called Robert, who was my 4x Gt. Grandfather. He was born in Gt. Yarmouth in 1761 and in 1876 he married Mary Heath, who I believe came from either Blofield or Hemblington in Norfolk. I am still trying to find out more about her parents, hence my confusion over the various William Heaths of Hemblington!
Sunday, 22 January 2017
Harriet Heath Clayton
Name: Harriet Heath Clayton
Event Type: Christening
Event Date: 01 Apr 1791
Event Place: St.Nicholas Yarmouth, Norfolk, England
Gender: Female
Father's Name: Thomas Leathis Clayton
Mother's Name: Catherine Heath
She died
Name: Harriet Heath Clayton
Event Type: Death
Registration Quarter: Jul-Aug-Sep
Registration Year: 1872
Registration District: Croydon
County: Surrey
Event Place: Croydon, Surrey, England
Age (available after 1866): 82
Birth Year (Estimated): 1790
Volume: 2A
Page: 120
Line Number: 193
She witnessed the marriage between James Green and Catherine Heath in 1828.
memorial of her mother at Hemblington.
Harriets brothers and sisters are
1.Catherine Clayton 1789
2. Harriet Heath Clayton 1791
3.Thomas Clayton
4 Susan Heath Clayton 08 Sep 1793 died 1798
5.William Clayton
6.Charlotte Clayton
7.Philip Clayton who married Martha Scott
8.Mary Clayton who married Arthur Brantaugh Beevor
Saturday, 21 January 2017
Catharine Clayton nee Heath
Catherine Clayton nee Heath was the sister of William Heath .
She died Sept.26th 1831 aged 69.
So she must be born 1765.
Her daughter is
Name: Harriet Heath Clayton
Event Type: Christening
Event Date: 01 Apr 1791
Event Place: St.Nicholas Yarmouth, Norfolk, England
Gender: Female
Father's Name: Thomas Leathis Clayton
Mother's Name: Catherine Heath
Other children are
1.Catherine Clayton 1789
2. Harriet Heath Clayton 1791
3.Thomas Clayton
4 Susan Heath Clayton 08 Sep 1793 died 1798
5.William Clayton
6.Charlotte Clayton
7.Philip Clayton who married Martha Scott
8.Mary Clayton who married Arthur Brantaugh Beevor
Marriage
Name: Thomas Leath Clayton
Spouse's Name: Catherine Heath
Event Date: 19 Mar 1789
Event Place: St Giles Norwich, Norfolk, England
Name: Thomas Leath Clayton
Spouse's Name: Catherine Heath
Event Date: 19 Mar 1789
Event Place: St Giles Norwich, Norfolk, England
Harriet witnessed the marriage between James Green and Catherine Johnson Heath in 1828.
memorial of her mother at Hemblington.
Friday, 20 January 2017
Susannah Heath
Susanne Heath was witness at the marriage of Jerome Nicholas Vlieland and her sister Sarah Heath.
The other witness was her sister Catherine Johnson Heath.
They were the daughters of William Heath and Ann Johnson of Hemblington.
Susan died at the age of 69.
So far no wedding found
Saturday 21 November 1863 Norfolk Chronicle - On Tuesday last, in Surrey-street, aged 69, Susan, third daughter of the late Capt. W. Heath, of Hemlington, and sister to Mrs. Vlieland, of this city.
more on Susannah Heath
Daughter of William Heath and Ann Johnson
more on Hemblington
Thursday, 19 January 2017
Catherine Johnson Heath
First name(s) Catharine Johnson
Last name Heath
Gender Female
Birth year 1793
Birth place Hemblington, Norfolk, England
Baptism year 1793
Baptism date 07 Jul 1793
Residence Hemblington, Norfolk, England
Place Hemblington
County Norfolk
Country England
Father's first name(s) William
Father's last name Heath
Mother's first name(s) Ann
Mother's last name Johnson
Record set England Births & Baptisms 15381975
Category Birth, Marriage, Death & Parish Records Great Britain
She was the sister of Sarah Heath and witness at her wedding with Jerome Nicholas Vlieland
And sister of Susannah Heath
more on Catherine Johnson Heath
More about Catherine Johnson Heath and her husband MR.Green
more on Hemblington
Last name Heath
Gender Female
Birth year 1793
Birth place Hemblington, Norfolk, England
Baptism year 1793
Baptism date 07 Jul 1793
Residence Hemblington, Norfolk, England
Place Hemblington
County Norfolk
Country England
Father's first name(s) William
Father's last name Heath
Mother's first name(s) Ann
Mother's last name Johnson
Record set England Births & Baptisms 15381975
Category Birth, Marriage, Death & Parish Records Great Britain
She was the sister of Sarah Heath and witness at her wedding with Jerome Nicholas Vlieland
And sister of Susannah Heath
more on Catherine Johnson Heath
More about Catherine Johnson Heath and her husband MR.Green
more on Hemblington
Wednesday, 18 January 2017
Evershed Chapman
Evershed Chapman He was born in 1806 as son Of Philip Chapman and Sarah Evershed. He died in March 1858 Leominster. He married Eliza Morgan and they had at least 5 children . 1.Philip Chapman; husband of Mary Silviamah Naidoo Father of Dorosamy Francis Naidoo-Chapman en Mary 'Bigmah' Williams 2.Sarah Chapman; 3.Marian Chapman; 4.Paul M Chapman; husband of Alice E Chapman Father of Rowland P Chapman; Hubert Chapman en Philip Evershed 5 Edwin Levers Chapman |
Dr Paul M Chapman
I have been researching my family history for over twenty years following the trail through Africa, India, France and finally to the UK and Wales. I am hoping someone in your area would be able to provide any information on a Dr Paul M Chapman (B1852-D1932) and his wife Alice E Chapman (B1862-D?). I believe Alice E Chapman was born somewhere near Cascob, Radnorshire. Unfortunately I do not know what her maiden name was. I know that they had three sons, one of them (named for my great grand father) died at Suvla Bay in 1915. I believe his name was Philip Evershed Chapman. I have discovered that Dr Paul M Chapman was my great grandfather's brother (Philip Chapman B1844-D1889). My great grand father (Philip) traveled to South Africa in 1878 and had two children there ( Mary(B1880-1966) & Francis (1882-1938)). Unfortunately in April 1889 he took ill and returned to England and died in October 1889 at his brothers (Paul) residence/surgery at "1 St Johns St Hereford". All of Philip's descendents are from his son, Francis. His daughter had no children. I Hope these snippets may trigger some memories. Thank you for your time. Keran, Australia.
This message is from 2009 and we tried to contact Keran.,but sofar no luck.
Tuesday, 17 January 2017
Sarah Chapman nee Evershed.
Sarah Chapman is according to thre census of 1841 living on Brooklands as a 75 year old lady.
This Sarah Chapman nee Evershed is the mother of Ann Chapman .
Ann Chapman being the second wife of John Samworth .
The parents of Ann Chapman are Sarah Evershed and Philip Chapman.
This Sarah Chapman nee Evershed is the mother of Ann Chapman .
Ann Chapman being the second wife of John Samworth .
The parents of Ann Chapman are Sarah Evershed and Philip Chapman.
First name(s)Sarah
Last nameEvershed
Name note-
Marriage year1790
Marriage date28 Jun 1790
Marriage placeChichester
Spouse's first name(s)Philip
Spouse's last nameChapman
CountySussex
CountryEngland
Record set England
Marriages 1538-1973
Category Birth, Marriage, Death & Parish
Evershed Chapman mentioned in this article.is a son of Philip Chapman and Sarah Evershed
born 28 June 1806 BLACKFRIARS GENERAL BAPTIST,CANTERBURY,KENT,ENGLAND
from this couple there is also an
Ann Chapman born 26 November 1795
Edwin Chapman 1 December1798
Philip Chapman 10 June 1802
?Sarah Evershed, by her will proved at Chichester on 9 November 1797, gave £100 to be invested and the income paid half-yearly to the minister of the General Baptist Meeting, St. Pancras. The endowment now consists of £176 2½ per cent. Consolidated Stock held by the Official Trustees producing in dividends £4 8s. per annum. The trustees of the General Baptist Chapel at Eastgate administer the charity. |
---|
Monday, 16 January 2017
Sunday, 15 January 2017
Jessica Florence Vlieland Smith
today the sister of Dorothea Constance Vlieland Smith.
more on Jessica Florence Vlieland Smith
The Smith Family
Saturday, 14 January 2017
Friday, 13 January 2017
Robert Swinhoe once again
This week we received a question :if there was a connection between Robert Swinhoe and any familymembers in Norfolk.
Then you start rereading all the chapters in this blog of connected relations.Like the Andersons,Swinhoe's ,Pedders,White's ,and you are amazed at the information of so many people that has been gathered in this blog .
So today we refresh your memory,and although we could not find any other connection then Adolphus Charles White and the names allready mentioned,maybe you can.
Robert Swinhoe
1 September 1836 - 28 October 1877
By Samuel Stephenson (Edited by Douglas Fix)
Robert Swinhoe was born in Calcutta, India on 1 September 1836 to a family with a history of several generations of serving British interests in India.(1) His father was a solicitor in India, and at least two of his siblings lived in India: a brother became a colonel in India, and a sister married W. H. Pedder, an officer in the British foreign service.(2)
Swinhoe's parents sent him to England for his education, where he enrolled in King's College School, London in 1852, and subsequently registered at the University of London in 1853. In 1854, Swinhoe demonstrated the first signs of his interest in zoology by presenting a small collection of British birds, nests, and eggs to the British Museum.
In 1854, as a student at the University of London, Swinhoe took and passed the entrance examination for the British consular service. He then withdrew from university and took up the post of supernumerary interpreter for one year in Hong Kong, where he arrived on 13 April 1854.(3) While in Hong Kong, Swinhoe studied the Chinese language, but also veered from the standard curriculum in his rigorous study of Chinese natural history.(4)
Swinhoe was subsequently transferred to Amoy in 1855 and promoted to 2nd assistant.(5) While in Amoy, Swinhoe learned the local dialect and kept a civet cat, a pangolin, a great owl, and young falcons at his residence.(6)
In March of 1856, Swinhoe made his first, and at that time rather dangerous, trip to Formosa aboard a Chinese junk.(7) He stayed in and around Hsinchu and Keelung for about two weeks, cataloging at least 93 new birds and 17 mammals which stand as legitimate species to date.(8)
After returning to Amoy, Swinhoe, along with a few other foreign friends, founded The Literary and Scientific Society of Amoy. At their inaugural meeting on 17 November 1856, Swinhoe read his first published paper: "A Few Remarks on the Fauna of Amoy."(9)
From June to July of 1858, Swinhoe acted as interpreter on board the British steamer the H.M.S. Inflexible under the leadership of Commander Brooker. Over the course of three weeks, the mission circumnavigated Formosa in search of information regarding the rumor that aborigines were holding Messrs. Smith and Nye, two sailors said to have survived a 1847 wreck in northern Formosa. Their searches, which involved taking several overland treks and working in cooperation with the intendant of the Circuit of Formosa, were not successful. During this trip, Swinhoe took the opportunity to record and capture a number of new specimens. After his return to China, he was invited to give a talk at the 20 July meeting of the Shanghai Branch of the Royal Asiatic Society regarding the journey.(10)
After serving briefly as interpreter for the 2nd Division of the allied forces in northern China under Major Garnet Wolseley and (later) Commander-In-Chief Sir Hope Grant in 1860,(11) Swinhoe was appointed the first British consular official in Formosa in 1860.(12) He traveled to Formosa aboard the gunboat Cockchafer and arrived in Takao with an assistant, George Braun, and a retinue of Chinese servants in early 1861. They then trekked overland to Taiwanfoo, where he set up an acting consulate in Funshin temple outside the city walls.(13) Although Swinhoe was only a vice-consul, he conferred upon himself the title of "brevet rank of acting consul" in order to gain the respect of the local intendant,(14) and eventually managed to secure a house inside the city walls in which he officially opened the consulate on 10 July 1861.(15) Shortly after moving the consulate to Tamsui in order to encourage trade in late 1861, Swinhoe fell ill and returned to England on sick leave on 10 May 1862.(16)
Swinhoe was extremely active while in England, visiting numerous naturalists, setting up an award-winning "Formosan Booth" at the London Exhibition, and giving a series of lectures for groups such as the Ethnological Society of London, the British Association, and the Royal Geographical Society. While on leave, Swinhoe also approached the Foreign Office directly to suggest the use of eastern Formosa as a British convict station.(17)
Although it is unclear exactly when, Swinhoe was married (most likely before his first trip to Formosa) and had two daughters, one of which was born before his return to Formosa in February 1864.(18)
Swinhoe was originally stationed in Taiwanfoo, but was quickly moved to Takao, where he was promoted to consul on 4 February 1865 and served until the spring of 1866. During that time, Swinhoe acted concurrently as the consul for Britain, Prussia, Denmark, and Portugal.(19) In 1866, Swinhoe moved to Amoy to fill a temporarily vacated post while maintaining authority over British consular affairs in Formosa. Swinhoe remained at this post until 1868, when he made a tour of Hainan island in April and traveled briefly to Formosa -- only to return almost immediately to attend a murder trial in Amoy from 21 to 24 December 1868. Swinhoe proved instrumental in getting the Chinese suspects, who were accused of murder based on anti-foreign and anti-Christian sentiments, put to death.(20)
After a subsequent tour up the Yangtze river and to Szechuan in early 1869, Swinhoe again returned to England on sick leave, this time via Japan, San Francisco, and the Trans-American Railroad. He reached London at the end of September 1869, where he published a great deal in the course of his 18 month leave.(21)
Upon return to China, he was appointed acting-consul of Ningpo in May 1871. He was forced to leave Ningpo in early 1873, owing to an unspecified paralytic ailment and was assigned to Chefoo on the Gulf of Pechili in April of the same year. He subsequently suffered his third stroke, was forced to return to England, and retired from the foreign service in 1875. Swinhoe's condition did not, however, improve, and he finally died on 28 October 1877 at the age of 41.(22)
Selected Publications:(23)
Narrative of the North China campaign of 1860. London: Smith, Elder and Co., 1861.
"The ornithology of Formosa, or Taiwan." The Ibis 5 (1863): 198-219, 250-311, 377-435.
Notes on the island of Formosa. London: Frederic Bell, 1863.
"Catalogue of the birds of China, with remarks principally on their geographical distribution." Proceedings of the Zoological Society of London (1863): 259-339.
Reports by Consul Swinhoe of his special mission up the river Yang-tsze-kiang, etc.London: Harrison and sons, 1870.
"A revised catalogue of the birds of China and its islands, with descriptions of new species, references to former notes, and occasional remarks." Proceedings of the Zoological Society of London (May 1871): 337-423.
"The aborigines of Hainan, and narrative of an exploring visit to Hainan." Journal of the North China Branch of the Royal Asiatic Society (1872): 25-91.
Published over 120 articles of zoological and geographical interest.
Honors and Memberships:
Fellow of the Asiatic Society of China (1860); corresponding member of the Asiatic Society of Bengal (1861); corresponding member of the North China Branch of the Royal Asiatic Society (1861); Life Fellow of the Zoological Society of London (1862); received medal and £250 worth of mathematical instruments for his "Formosan Booth" at the London Exhibition (1862); fellow of the Royal Geographical Society (1863); fellow of the Ethnological Society of London (1863-64); Royal Society (1876).(24)
Notes:
1. Hall, Philip B., "Robert Swinhoe (1836-1877), FRS, FZS, FRGS: A Victorian naturalist in treaty port China," The Geographical Journal 153, i (March 1987): 37; Otness, Harold M.,One thousand westerners in Taiwan, to 1945: A biographical and bibliographical dictionary ([Taipei]: Institute of Taiwan History, Preparatory Office, Academia Sinica, 1999), p. 151.
2. Coates, P. D, The China consuls: British consular officers, 1843-1943 (Hong Kong, Oxford, New York: Oxford University Press, 1988), pp. 498, 500.
3. Hall 1987, p. 37; Boase, Frederic, Modern English biography, containing many thousand concise memoirs of persons who have died between the years of 1851-1900 with an index of the most interesting matter (Frank Cass and Co. Ltd., 1965), Vol 3, p. 850.
4. Hall 1987, p. 39; Coates 1988, p. 98.
5. Hall 1987, p. 39.
6. Coates 1988, pp. 82, 98.
7. Hall 1987, p. 39; Otness 1999, pp. 151-152. In contrast, George Carrington, inForeigners in Formosa 1841-1874 (San Francisco: Chinese Materials Center, 1978), pp. 63-64, 108, maintains that Swinhoe made his first trip to Formosa in 1857 aboard the H.M.S Inflexible. This proposition is less likely due to the correspondence and quality of the Otness and the Hall articles. Presumably, Carrington mistook the vessel of this earlier trip for Swinhoe's subsequent 1858 trip to Formosa aboard the Inflexible.
8. Hall 1987, p. 39; Carrington 1978, pp. 63-64, 108. For an exhaustive listing of the species catalogued by Swinhoe, see the following excellent web site:http://www.gwi.net/~pineking/RS/MAINLIST.htm.
9. Hall 1987, p. 41.
10. Carrington 1978, pp. 108, 110, 146; Hall 1987, p. 41; Otness 1999, p. 151; Yen, Sophia Su-fei, Taiwan in China's foreign relations, 1836-1874 (Hamden, CN: Shoe String Press, Inc., 1965), p. 96.
11. Boase 1965, p. 850; Hall 1987, p. 41.
12. Carrington 1978, pp. 108-110; Otness 1999, pp. 151-152; Yen 1965, pp. 96-97; Hall 1987, p. 42; Otness, Harold M., "Climbing Yu-Shan: Some early accounts of ascents by foreigners," Asian Culture Quarterly 19, iii (Autumn 1991): 73.
13. Hall 1987, pp. 42; Coates 1988, p. 319; Yen 1965, pp. 97-98; Carrington 1978, pp. 109, 178.
14. Coates 1988, p. 319.
15. Yen 1965, p. 98.
16. Carrington 1978, pp. 108-110, 178; Hall 1987, p. 42; Coates 1988, pp. 319-20; Otness 1999, p. 152; Yen 1965, pp. 100-101.
17. Yen 1965, pp. 100-101; Hall 1987, p. 42; Coates 1988, p. 320.
18. Coates 1988, pp. 320-21, 342.
19. Yen 1965, p. 102; Otness 1999, p. 152; Carrington 1978, p. 179; Coates 1988, pp. 320-21; Boase 1965, p. 850; Hall 1987 p. 43;
20. Hall 1987, pp. 43, 45; Coates 1988, pp. 322, 326-27; Otness 1999, p. 152; Carrington 1978, pp. 108, 110, 235-36, 239-41.
21. Hall 1987, p. 45; Michie, Alexander, Englishman in China during the Victorian era as illustrated in the career of Sir Rutherford Alcock, K.C.B., D.C.L. many years consul and minister in China and Japan (Edinburg and London: William Blackwood and Sons, 1966), p. 181.
22. Coates 1988, pp. 324, 328, 342, 498, 500; Boase 1965, p. 850; Hall 1987, pp. 45-46; Otness 1999, p. 153. Coates attributes his untimely demise to syphilis. [Editor's note: Philip Hall (private communication, 15 November 2001) notes that Swinhoe published an article on a Taiwanese bird in the final days of his life.]
23. Hall 1987, p. 37; Gittings, John, A Chinese view of China (New York: Pantheon Books, 1973), pp. 156-69, 214. For an exhaustive listing of Swinhoe's publications, see:http://www.gwi.net/~pineking/RS/MAINLIST.htm.
more on Robert Swinhoe
Wikipedia on Robert Swinhoe
More on his wife Caroline Anderson
Tuesday, 10 January 2017
Beatrix Elizabeth
Lloyds insurance 1816/1817 key to the register
Row 1- years of age
Row 2 -name
Row 3-smack
row 4 -owner
row 5 -
row 6 sheathed and doubled
more on the Beatrix Elizabeth
Row 1- years of age
Row 2 -name
Row 3-smack
row 4 -owner
row 5 -
row 6 sheathed and doubled
more on the Beatrix Elizabeth
Sunday, 8 January 2017
Anthony van Hoboken
In the Napoleonic
time the captains leased there ship or were part owners.The big shipsowner was Anthony van Hoboken
Anthony van Hoboken was a very remarkable person.
HOBOKEN, Anthony van, heer van Rhoon en Pendrecht (1830) en Cortgene (1842), ondernemer (Rotterdam 4-11-1756 – Rotterdam 14-1-1850). Zoon van Jacobus van Hoboken, los arbeider, en Maria van Aartbeeck. Gehuwd op 20-9-1807 met Anna Maria van den Heuvel (1783-1862). Uit dit huwelijk werden 3 zoons en 7 dochters geboren, van wie 2 dochters jong overleden.
About his youth there is little information.He had 4 sisters and they were very poor.
At the age of 18 he decided to start a buttertrade to England.
Over Anthony van Hobokens afkomst en jeugd is weinig bekend. Hij groeide op met een oudere en drie jongere zusters. Naar verluidt, daalde het gereformeerde gezin waarin hij opgroeide van behoeftige naar kommervolle omstandigheden af. Spelling en stijl van latere brieven en van zijn holografisch testament doen een gebrekkige schoolopleiding vermoeden. Anthony zal vroeg in de leer zijn gegaan, naar we mogen aannemen in de boterhandel op Groot-Brittannië, die hij omstreeks zijn achttiende uitkoos voor zijn eerste eigen zaken.
He did very well and 4 years later he had 4000 guilder to investe.
Six years later he bought his first house and in 1790 a ship as well.
De jonge Van Hoboken startte voortvarend. Binnen vier jaar, in 1780, kon hij al 4.000 gulden opnemen om uit te breiden. Weer zes jaar later had hij – krap dertig – voldoende verdiend met wat hij gekscherend de ‘Boter- en Kaaskraam’ (Oosterwijk (1983) 24) noemde om een huis op stand aan de Wijnhaven te kopen. Hier vestigde hij ook zijn kantoor. In 1790 begaf hij zich in het rederijbedrijf met de aanschaf van zijn eerste schip, waarna hij zijn bezit geleidelijk uitbreidde.
Dit zakelijke succes van Van Hoboken is des te opmerkelijker gezien de economische achteruitgang van de Republiek der Verenigde Nederlanden die zich in het laatste kwart van de achttiende eeuw openbaarde. Terwijl verscheidene gevestigde ondernemingen hun handel zagen verlopen, ontdekten anderen nieuwe kansen. Mogelijkheden bood bijvoorbeeld de vaart op Azië. Ondanks de vraag naar Europese goederen onder de groeiende kolonistenbevolking had de Verenigde Oost-Indische Compagnie (VOC) nooit veel werk gemaakt van de oostwaartse handel. Compagniesschepen voeren hoofdzakelijk met ballast uit, en de handelslading bleef beperkt tot muntspecie en de goederen die de bemanning traditioneel mocht stuwen voor verkoop aan Kaap de Goede Hoop of in Indië. Deze laadruimte stond de bemanning op de terugreis eveneens ter beschikking, zodat er een niet onbelangrijke goederenstroom tussen de Republiek en haar koloniën bestond buiten het VOC-monopolie om.
Van Hoboken nam in 1788 een bestaande eenmanszaak over die zich op dit verkeer toelegde. Hij sloot overeenkomsten met zakenlieden aan de Kaap en in Batavia om hem daar te vertegenwoordigen en belaadde een compagniesschip met uitgaande goederen ter waarde van bijna 40.000 gulden. Ter vergelijking: omstreeks 1790 kocht hij voor ongeveer 400.000 gulden per jaar aan kaas in. Verder bedroeg de factuurwaarde van een VOC-retourvracht meestal zo’n 300.000 gulden. De compagnie liet op de heenreis dus een aanzienlijke markt liggen. Van Hobokens eerste bevrachting nam een flink deel van de beschikbare laadruimte in, al bleef dit vooralsnog klein in verhouding tot zijn zuivelhandel.
In 1789 belaadde Van Hoboken al drie schepen voor Indië met een grote variëteit aan consumptiegoederen, zoals stoffen, bier, wijn, kaas, gerookte zalm, Goudse pijpen, ijzerwerk, schrijfpapier, verfwaren en glaswerk. Tegelijk knoopte hij handelscontacten aan met een landgenoot die als koopman werkzaam was in het Zuid-Chinese Kanton. Naarmate de VOC zijn greep op de handel verloor, ontstond ook meer ruimte voor retourvrachten. Aanvankelijk waren dat de klassieke koloniale waren als koffie, suiker en specerijen, maar Van Hoboken wist ook een markt voor exotische dieren te vinden, waarvoor zijn correspondenten allerlei vogels, apen, jonge olifanten en zelfs neushoorns leverden.
Na de vestiging van de Bataafse Republiek in januari 1795 kwamen de Noordelijke Nederlanden, als bondgenoot van het revolutionaire Frankrijk, in oorlog met Groot-Brittannië. Hierdoor namen zowel de commerciële kansen als de handelsbelemmeringen exponentieel toe. Onder het nieuwe bewind moest de bankroete VOC haar handelsmonopolie opgeven en de vaart op Azië openstellen voor particuliere ondernemers. In 1797 en 1798 nam Van Hoboken deel in twee scheepsreizen naar Indië. Eind 1800 of begin 1801 zond hij zijn eerste eigen schip daarheen, binnen enkele maanden gevolgd door een tweede.
Inmiddels telde Van Hobokens koopvaardijvloot omstreeks 1800 minstens elf schepen, hoofdzakelijk kleine en middelgrote vaartuigen voor de Europese vaart. Deze voeren onder de vlag van Denemarken of van Noord-Duitse dwergstaatjes als Kniphausen en Papenburg, met papieren die bij controle door de Royal Navy moesten aantonen dat het hier geen contrabande maar neutrale handel betrof, die niet onder de Britse blokkade viel. Deze opzet slaagde overigens lang niet altijd. Er werden nogal wat schepen met lading en al in beslag genomen, maar het lukte Van Hoboken telkens weer om vervanging te vinden. Zijn bedrijf floreerde in ieder geval tot omstreeks 1810, toen de buitenlandse handel als gevolg van Napoleons Continentale Stelsel geleidelijk aan stilviel. De Rotterdamse ondernemer gebruikte de periode van zakelijke slapte zowel nuttig, door in 1811 zitting te nemen in de acht jaar tevoren in zijn woonplaats gevestigde Kamer van Koophandel, als aangenaam, door in hetzelfde jaar een nieuw buitenhuis aan de oostkant van Rotterdam te kopen.
Van Hoboken was ondertussen in 1807, op 51-jarige leeftijd, getrouwd met de rooms-katholieke Rotterdamse Maria van den Heuvel, toen 24 jaar oud. De hoogzwangere bruid had waarschijnlijk tot Van Hobokens huispersoneel behoord, maar woonde nu tijdelijk bij diens zuster Wilhelmina in Delft. Daar werd ook het huwelijk voltrokken om thuis geen opzien te baren. Vijf weken later werd hun eerste kind geboren. Het gezin zou uiteindelijk acht kinderen tellen en een hechte eenheid vormen.
Bij gelegenheid van zijn huwelijk verklaarde Van Hoboken een vermogen van omstreeks een half miljoen gulden te bezitten. Daarmee behoorde hij tot de Nederlandse subtop, vlak achter grote Amsterdamse firma’s als Hope & Co., D. Crommelin & Sn., of Insinger & Co. Ook deze ondernemingen boekten over het algemeen in de Bataafs-Franse tijd flinke winsten met een gevarieerd handelsbedrijf. In een aantal opzichten verschilden zij echter van Van Hobokens firma. Deze ondernemingen hielden zich weliswaar eveneens intensief met de geldhandel bezig, maar konden beschikken over een groter aanbod van scheepsruimte en hadden daarom meestal wel scheepsparten, maar geen grote eigen rederij. Bovendien vermeden ze diversificaties als de jeneverstokerijen, waarin Van Hoboken participeerde, of de scheepswerf die hij – met het oog op het naderende vertrek van de Fransen – in 1813 kocht.
Het herstel van de onafhankelijkheid leidde tot een kortstondige hausse, maar het waren vooral buitenlandse firma’s die hiervan profiteerden. De Noordelijke Nederlanden waren hun bovenregionale verdeelfunctie voorgoed kwijt en beschikten niet langer over het goederenaanbod, de schepen, het handelsnetwerk of de concurrerende condities om die terug te winnen. Bovendien was de handel op Azië en de West inmiddels in Britse en Amerikaanse handen gekomen. Nederlandse kooplieden probeerden uit alle macht hun bedrijf nieuw leven in te blazen, met op zijn best wisselend succes. Van Hoboken zond dadelijk in december 1813 zijn schepen weer naar Groot-Brittannië en vervolgens naar andere havens in Europa en rond de Middellandse Zee. Dit deel van zijn bedrijf leek sterk op wat later de wilde vaart ging heten: schepen voeren min of meer lukraak tussen havens op zoek naar lading en kwamen daarvan terug met steeds weer andere goederen.
Terwijl de Europese vaart zich tamelijk voorspoedig ontwikkelde, was daarvan bij Van Hobokens intercontinentale handel geen sprake. Weer was hij er snel bij. In oktober 1814 verwierf hij als eerste vergunning om naar Indië te varen, waarna zijn schepen binnen vijf jaar zes retourreizen ondernamen, inclusief een expeditie naar Japan. Tegelijk onderzocht hij de handel op het Caribische gebied en Zuid-Amerika. In de jaren 1815-1817 zond hij daar drie eigen schepen heen en belaadde hij een vierde. De vaart op de West werd echter stopgezet.
De handel op de Oost rendeerde zo slecht dat Van Hoboken risicodragende deelnemers nam. Eerst voer hij vanaf circa 1815 in halve rekening met het Gentse handelshuis N.J. De Cock & Frère. Maar hieraan kwam in oktober 1823 een eind, omdat hij pertinent de voorkeur bleef geven aan Rotterdam boven Antwerpen als ontschepingshaven van de koloniale goederen. Vervolgens vormde Van Hoboken zijn Indische vaart om tot een partenrederij naar oudvaderlands model door scheepsaandelen aan beleggers te verkopen en die schepen voor hen te gaan beheren. Daarmee verlegde hij het commerciële risico naar anderen, terwijl hijzelf een vaste redersvergoeding kon opstrijken en bovendien het aanzien van een scheepsmagnaat verwierf; de schepen bleven immers zijn witte rederijvlag met de zwarte letters ‘AvH’ voeren.
Als vooraanstaande reder was Van Hoboken in november 1824 tevens mede-initiatiefnemer van de Zuid-Hollandsche Maatschappij tot Redding van Schipbreukelingen, die hij twintig jaar lang als één van de directeuren diende. Hoewel hij zich zijn leven lang afzijdig hield van politiek, liet Van Hoboken zich in oktober 1816 wel kiezen tot lid van het kiescollege voor het Rotterdamse stadsbestuur. Hij zou hierin tot zijn dood zitting houden. Van Hobokens ondernemingslust en persoonlijkheid vielen bijzonder in de smaak bij koning Willem I. De vorst bezocht de zakenman herhaaldelijk thuis en zou ooit hebben verzucht dat, als hij niet koning Willem was, hij Van Hoboken zou willen zijn. Verschillen van economisch inzicht deden geen afbreuk aan deze waardering, misschien omdat Van Hoboken zich pragmatisch schikte. Dit kwam onder meer tot uiting bij de oprichting van de Nederlandsche Handel-Maatschappij in 1824, een door de ‘koopman-koning’ naar de VOC gemodelleerd onderneming om de koloniale handel te versterken. Hoewel Van Hobokens Indische vaart nauwelijks floreerde, stelde hij particulier ondernemerschap voorop en was hij dus tegen. Toch hielp hij loyaal de statuten te redigeren. Vervolgens maakte hij als pragmatisch zakenman volop gebruik van de nieuwe mogelijkheden door schepen in dienst van de Handel-Maatschappij te stellen en in 1825 op zijn werf te beginnen aan een ambitieus nieuwbouwprogramma, waarvoor hij een aparte rederijmaatschappij oprichtte. Ondertussen zag Van Hoboken erop toe dat het bedrijf geen al te ruime voorwaarden hanteerde. Hij was weliswaar sinds 1831 commissaris, maar liet niet na de Handel-Maatschappij openlijk te beconcurreren als het goedkoper kon. Niettemin ontstond er een nauwe symbiose met dit semi-overheidsbedrijf.
Met een kapitaal van een miljoen gulden had Van Hobokens onderneming omstreeks 1830 de Nederlandse handelstop bereikt. Om verder maatschappelijk aanzien te verwerven kocht hij in juli van dat jaar voor een kwart miljoen gulden het ten zuiden van Rotterdam gelegen kasteel Rhoon met de bijbehorende heerlijkheid Rhoon en Pendrecht. De nieuwbakken grootgrondbezitter was zo trots op de met deze koop verworven titel dat hij zich sindsdien steeds presenteerde als ‘Anthony van Hoboken, Heer van Rhoon en Pendrecht’. In november 1842 voegde hij nog de heerlijkheid Cortgene bij Alblasserdam aan zijn bezittingen toe.
Al bleef Van Hoboken betrokken bij belangrijke beslissingen, de dagelijkse leiding van de onderneming droeg hij geleidelijk over aan zijn drie zoons, sinds 1832 medefirmanten. Het bedrijf heette sindsdien: A. van Hoboken & Zonen, reders en zeehandelaren te Rotterdam. Al zijn kinderen woonden op dat moment nog thuis en vergezelden hun vader als hij voor zaken naar Amsterdam moest. Pas voorbij de tachtig ging Van Hoboken het rustiger aandoen.
Vergaderingen van de Kamer van Koophandel bezocht hij sinds 1839 niet meer; in 1844 trok hij zich terug uit de directie van de reddingmaatschappij en vijf jaar later ook als commissaris van de Handel-Maatschappij en de Kamer van Koophandel. Hij overleed op ruim 93-jarige leeftijd, niet in zijn buitenhuis of op zijn kasteel – ’s zomers zijn weekendverblijf – , maar thuis aan de Rotterdamse Wijnhaven, waar hij zoveel bedrijvigheid had ontplooid.
Werkzaam van de Pruikentijd tot het tijdvak van ‘Jan Salie’ toonde Anthony van Hoboken aan dat de ingrijpende economische structuurveranderingen ondernemers in de periode 1780-1850 volop kansen boden. Hij was zeker niet de enige dynamische en inventieve zakenman die deze wist te vinden en te benutten, maar wel één van de markantste.
Literatuur:
A. Hoynck van Papendrecht, Gedenkboek A. van Hoboken & Co., 1774-1924 (Rotterdam 1924).
W.M.F. Mansvelt, Geschiedenis van de Nederlandsche Handel-Maatschappij (2 dln.; Amsterdam 1924-1926).
J.C. Ramaer, lemma in: Nieuw Nederlandsch Biografisch Woordenboek IX (Leiden 1933) 364-365.
Bram Oosterwijk, Koning van de koopvaart. Anthony van Hoboken (1756-1850) (Rotterdam 1983; 2de aangev. dr.; Amsterdam 1996).
J.R. Bruijn en E.S. van Eyck van Heslinga, Maarten Schaap, een Katwijker ter koopvaardij (1782-1870). Een biografie en een dagboek (Amsterdam 1988).
Paul van de Laar, Stad van formaat. Geschiedenis van Rotterdam in de negentiende en twintigste eeuw (Zwolle 2000).
Portret:
Schilderij, olieverf op doek (circa 1840-1845) door Jacob Spoel (detail); Collectie kasteel Rhoon, in langdurig bruikleen van Museum Boymans-Van Beuningen te Rotterdam (afgebeeld in: Maritieme Geschiedenis der Nederlanden III (Bussum 1977) 102).
Joost Jonker
laatst gewijzigd: 12/11/2013
time the captains leased there ship or were part owners.The big shipsowner was Anthony van Hoboken
Anthony van Hoboken was a very remarkable person.
At the age of 18 he started his own company in butter and cheese which he exported to England.
In 1790 he allready bought cheese for 400.000 guilder a year .
He was the son of Jacobus van Hoboken and Maria van Aartbeeck.
He married Anna Maria van de Heuvel and they had 10 children .
He was the son of Jacobus van Hoboken and Maria van Aartbeeck.
He married Anna Maria van de Heuvel and they had 10 children .
HOBOKEN, Anthony van, heer van Rhoon en Pendrecht (1830) en Cortgene (1842), ondernemer (Rotterdam 4-11-1756 – Rotterdam 14-1-1850). Zoon van Jacobus van Hoboken, los arbeider, en Maria van Aartbeeck. Gehuwd op 20-9-1807 met Anna Maria van den Heuvel (1783-1862). Uit dit huwelijk werden 3 zoons en 7 dochters geboren, van wie 2 dochters jong overleden.
About his youth there is little information.He had 4 sisters and they were very poor.
At the age of 18 he decided to start a buttertrade to England.
Over Anthony van Hobokens afkomst en jeugd is weinig bekend. Hij groeide op met een oudere en drie jongere zusters. Naar verluidt, daalde het gereformeerde gezin waarin hij opgroeide van behoeftige naar kommervolle omstandigheden af. Spelling en stijl van latere brieven en van zijn holografisch testament doen een gebrekkige schoolopleiding vermoeden. Anthony zal vroeg in de leer zijn gegaan, naar we mogen aannemen in de boterhandel op Groot-Brittannië, die hij omstreeks zijn achttiende uitkoos voor zijn eerste eigen zaken.
He did very well and 4 years later he had 4000 guilder to investe.
Six years later he bought his first house and in 1790 a ship as well.
De jonge Van Hoboken startte voortvarend. Binnen vier jaar, in 1780, kon hij al 4.000 gulden opnemen om uit te breiden. Weer zes jaar later had hij – krap dertig – voldoende verdiend met wat hij gekscherend de ‘Boter- en Kaaskraam’ (Oosterwijk (1983) 24) noemde om een huis op stand aan de Wijnhaven te kopen. Hier vestigde hij ook zijn kantoor. In 1790 begaf hij zich in het rederijbedrijf met de aanschaf van zijn eerste schip, waarna hij zijn bezit geleidelijk uitbreidde.
Dit zakelijke succes van Van Hoboken is des te opmerkelijker gezien de economische achteruitgang van de Republiek der Verenigde Nederlanden die zich in het laatste kwart van de achttiende eeuw openbaarde. Terwijl verscheidene gevestigde ondernemingen hun handel zagen verlopen, ontdekten anderen nieuwe kansen. Mogelijkheden bood bijvoorbeeld de vaart op Azië. Ondanks de vraag naar Europese goederen onder de groeiende kolonistenbevolking had de Verenigde Oost-Indische Compagnie (VOC) nooit veel werk gemaakt van de oostwaartse handel. Compagniesschepen voeren hoofdzakelijk met ballast uit, en de handelslading bleef beperkt tot muntspecie en de goederen die de bemanning traditioneel mocht stuwen voor verkoop aan Kaap de Goede Hoop of in Indië. Deze laadruimte stond de bemanning op de terugreis eveneens ter beschikking, zodat er een niet onbelangrijke goederenstroom tussen de Republiek en haar koloniën bestond buiten het VOC-monopolie om.
Van Hoboken nam in 1788 een bestaande eenmanszaak over die zich op dit verkeer toelegde. Hij sloot overeenkomsten met zakenlieden aan de Kaap en in Batavia om hem daar te vertegenwoordigen en belaadde een compagniesschip met uitgaande goederen ter waarde van bijna 40.000 gulden. Ter vergelijking: omstreeks 1790 kocht hij voor ongeveer 400.000 gulden per jaar aan kaas in. Verder bedroeg de factuurwaarde van een VOC-retourvracht meestal zo’n 300.000 gulden. De compagnie liet op de heenreis dus een aanzienlijke markt liggen. Van Hobokens eerste bevrachting nam een flink deel van de beschikbare laadruimte in, al bleef dit vooralsnog klein in verhouding tot zijn zuivelhandel.
In 1789 belaadde Van Hoboken al drie schepen voor Indië met een grote variëteit aan consumptiegoederen, zoals stoffen, bier, wijn, kaas, gerookte zalm, Goudse pijpen, ijzerwerk, schrijfpapier, verfwaren en glaswerk. Tegelijk knoopte hij handelscontacten aan met een landgenoot die als koopman werkzaam was in het Zuid-Chinese Kanton. Naarmate de VOC zijn greep op de handel verloor, ontstond ook meer ruimte voor retourvrachten. Aanvankelijk waren dat de klassieke koloniale waren als koffie, suiker en specerijen, maar Van Hoboken wist ook een markt voor exotische dieren te vinden, waarvoor zijn correspondenten allerlei vogels, apen, jonge olifanten en zelfs neushoorns leverden.
Na de vestiging van de Bataafse Republiek in januari 1795 kwamen de Noordelijke Nederlanden, als bondgenoot van het revolutionaire Frankrijk, in oorlog met Groot-Brittannië. Hierdoor namen zowel de commerciële kansen als de handelsbelemmeringen exponentieel toe. Onder het nieuwe bewind moest de bankroete VOC haar handelsmonopolie opgeven en de vaart op Azië openstellen voor particuliere ondernemers. In 1797 en 1798 nam Van Hoboken deel in twee scheepsreizen naar Indië. Eind 1800 of begin 1801 zond hij zijn eerste eigen schip daarheen, binnen enkele maanden gevolgd door een tweede.
Inmiddels telde Van Hobokens koopvaardijvloot omstreeks 1800 minstens elf schepen, hoofdzakelijk kleine en middelgrote vaartuigen voor de Europese vaart. Deze voeren onder de vlag van Denemarken of van Noord-Duitse dwergstaatjes als Kniphausen en Papenburg, met papieren die bij controle door de Royal Navy moesten aantonen dat het hier geen contrabande maar neutrale handel betrof, die niet onder de Britse blokkade viel. Deze opzet slaagde overigens lang niet altijd. Er werden nogal wat schepen met lading en al in beslag genomen, maar het lukte Van Hoboken telkens weer om vervanging te vinden. Zijn bedrijf floreerde in ieder geval tot omstreeks 1810, toen de buitenlandse handel als gevolg van Napoleons Continentale Stelsel geleidelijk aan stilviel. De Rotterdamse ondernemer gebruikte de periode van zakelijke slapte zowel nuttig, door in 1811 zitting te nemen in de acht jaar tevoren in zijn woonplaats gevestigde Kamer van Koophandel, als aangenaam, door in hetzelfde jaar een nieuw buitenhuis aan de oostkant van Rotterdam te kopen.
Van Hoboken was ondertussen in 1807, op 51-jarige leeftijd, getrouwd met de rooms-katholieke Rotterdamse Maria van den Heuvel, toen 24 jaar oud. De hoogzwangere bruid had waarschijnlijk tot Van Hobokens huispersoneel behoord, maar woonde nu tijdelijk bij diens zuster Wilhelmina in Delft. Daar werd ook het huwelijk voltrokken om thuis geen opzien te baren. Vijf weken later werd hun eerste kind geboren. Het gezin zou uiteindelijk acht kinderen tellen en een hechte eenheid vormen.
Bij gelegenheid van zijn huwelijk verklaarde Van Hoboken een vermogen van omstreeks een half miljoen gulden te bezitten. Daarmee behoorde hij tot de Nederlandse subtop, vlak achter grote Amsterdamse firma’s als Hope & Co., D. Crommelin & Sn., of Insinger & Co. Ook deze ondernemingen boekten over het algemeen in de Bataafs-Franse tijd flinke winsten met een gevarieerd handelsbedrijf. In een aantal opzichten verschilden zij echter van Van Hobokens firma. Deze ondernemingen hielden zich weliswaar eveneens intensief met de geldhandel bezig, maar konden beschikken over een groter aanbod van scheepsruimte en hadden daarom meestal wel scheepsparten, maar geen grote eigen rederij. Bovendien vermeden ze diversificaties als de jeneverstokerijen, waarin Van Hoboken participeerde, of de scheepswerf die hij – met het oog op het naderende vertrek van de Fransen – in 1813 kocht.
Het herstel van de onafhankelijkheid leidde tot een kortstondige hausse, maar het waren vooral buitenlandse firma’s die hiervan profiteerden. De Noordelijke Nederlanden waren hun bovenregionale verdeelfunctie voorgoed kwijt en beschikten niet langer over het goederenaanbod, de schepen, het handelsnetwerk of de concurrerende condities om die terug te winnen. Bovendien was de handel op Azië en de West inmiddels in Britse en Amerikaanse handen gekomen. Nederlandse kooplieden probeerden uit alle macht hun bedrijf nieuw leven in te blazen, met op zijn best wisselend succes. Van Hoboken zond dadelijk in december 1813 zijn schepen weer naar Groot-Brittannië en vervolgens naar andere havens in Europa en rond de Middellandse Zee. Dit deel van zijn bedrijf leek sterk op wat later de wilde vaart ging heten: schepen voeren min of meer lukraak tussen havens op zoek naar lading en kwamen daarvan terug met steeds weer andere goederen.
Terwijl de Europese vaart zich tamelijk voorspoedig ontwikkelde, was daarvan bij Van Hobokens intercontinentale handel geen sprake. Weer was hij er snel bij. In oktober 1814 verwierf hij als eerste vergunning om naar Indië te varen, waarna zijn schepen binnen vijf jaar zes retourreizen ondernamen, inclusief een expeditie naar Japan. Tegelijk onderzocht hij de handel op het Caribische gebied en Zuid-Amerika. In de jaren 1815-1817 zond hij daar drie eigen schepen heen en belaadde hij een vierde. De vaart op de West werd echter stopgezet.
De handel op de Oost rendeerde zo slecht dat Van Hoboken risicodragende deelnemers nam. Eerst voer hij vanaf circa 1815 in halve rekening met het Gentse handelshuis N.J. De Cock & Frère. Maar hieraan kwam in oktober 1823 een eind, omdat hij pertinent de voorkeur bleef geven aan Rotterdam boven Antwerpen als ontschepingshaven van de koloniale goederen. Vervolgens vormde Van Hoboken zijn Indische vaart om tot een partenrederij naar oudvaderlands model door scheepsaandelen aan beleggers te verkopen en die schepen voor hen te gaan beheren. Daarmee verlegde hij het commerciële risico naar anderen, terwijl hijzelf een vaste redersvergoeding kon opstrijken en bovendien het aanzien van een scheepsmagnaat verwierf; de schepen bleven immers zijn witte rederijvlag met de zwarte letters ‘AvH’ voeren.
Als vooraanstaande reder was Van Hoboken in november 1824 tevens mede-initiatiefnemer van de Zuid-Hollandsche Maatschappij tot Redding van Schipbreukelingen, die hij twintig jaar lang als één van de directeuren diende. Hoewel hij zich zijn leven lang afzijdig hield van politiek, liet Van Hoboken zich in oktober 1816 wel kiezen tot lid van het kiescollege voor het Rotterdamse stadsbestuur. Hij zou hierin tot zijn dood zitting houden. Van Hobokens ondernemingslust en persoonlijkheid vielen bijzonder in de smaak bij koning Willem I. De vorst bezocht de zakenman herhaaldelijk thuis en zou ooit hebben verzucht dat, als hij niet koning Willem was, hij Van Hoboken zou willen zijn. Verschillen van economisch inzicht deden geen afbreuk aan deze waardering, misschien omdat Van Hoboken zich pragmatisch schikte. Dit kwam onder meer tot uiting bij de oprichting van de Nederlandsche Handel-Maatschappij in 1824, een door de ‘koopman-koning’ naar de VOC gemodelleerd onderneming om de koloniale handel te versterken. Hoewel Van Hobokens Indische vaart nauwelijks floreerde, stelde hij particulier ondernemerschap voorop en was hij dus tegen. Toch hielp hij loyaal de statuten te redigeren. Vervolgens maakte hij als pragmatisch zakenman volop gebruik van de nieuwe mogelijkheden door schepen in dienst van de Handel-Maatschappij te stellen en in 1825 op zijn werf te beginnen aan een ambitieus nieuwbouwprogramma, waarvoor hij een aparte rederijmaatschappij oprichtte. Ondertussen zag Van Hoboken erop toe dat het bedrijf geen al te ruime voorwaarden hanteerde. Hij was weliswaar sinds 1831 commissaris, maar liet niet na de Handel-Maatschappij openlijk te beconcurreren als het goedkoper kon. Niettemin ontstond er een nauwe symbiose met dit semi-overheidsbedrijf.
Met een kapitaal van een miljoen gulden had Van Hobokens onderneming omstreeks 1830 de Nederlandse handelstop bereikt. Om verder maatschappelijk aanzien te verwerven kocht hij in juli van dat jaar voor een kwart miljoen gulden het ten zuiden van Rotterdam gelegen kasteel Rhoon met de bijbehorende heerlijkheid Rhoon en Pendrecht. De nieuwbakken grootgrondbezitter was zo trots op de met deze koop verworven titel dat hij zich sindsdien steeds presenteerde als ‘Anthony van Hoboken, Heer van Rhoon en Pendrecht’. In november 1842 voegde hij nog de heerlijkheid Cortgene bij Alblasserdam aan zijn bezittingen toe.
Al bleef Van Hoboken betrokken bij belangrijke beslissingen, de dagelijkse leiding van de onderneming droeg hij geleidelijk over aan zijn drie zoons, sinds 1832 medefirmanten. Het bedrijf heette sindsdien: A. van Hoboken & Zonen, reders en zeehandelaren te Rotterdam. Al zijn kinderen woonden op dat moment nog thuis en vergezelden hun vader als hij voor zaken naar Amsterdam moest. Pas voorbij de tachtig ging Van Hoboken het rustiger aandoen.
Vergaderingen van de Kamer van Koophandel bezocht hij sinds 1839 niet meer; in 1844 trok hij zich terug uit de directie van de reddingmaatschappij en vijf jaar later ook als commissaris van de Handel-Maatschappij en de Kamer van Koophandel. Hij overleed op ruim 93-jarige leeftijd, niet in zijn buitenhuis of op zijn kasteel – ’s zomers zijn weekendverblijf – , maar thuis aan de Rotterdamse Wijnhaven, waar hij zoveel bedrijvigheid had ontplooid.
Werkzaam van de Pruikentijd tot het tijdvak van ‘Jan Salie’ toonde Anthony van Hoboken aan dat de ingrijpende economische structuurveranderingen ondernemers in de periode 1780-1850 volop kansen boden. Hij was zeker niet de enige dynamische en inventieve zakenman die deze wist te vinden en te benutten, maar wel één van de markantste.
Literatuur:
A. Hoynck van Papendrecht, Gedenkboek A. van Hoboken & Co., 1774-1924 (Rotterdam 1924).
W.M.F. Mansvelt, Geschiedenis van de Nederlandsche Handel-Maatschappij (2 dln.; Amsterdam 1924-1926).
J.C. Ramaer, lemma in: Nieuw Nederlandsch Biografisch Woordenboek IX (Leiden 1933) 364-365.
Bram Oosterwijk, Koning van de koopvaart. Anthony van Hoboken (1756-1850) (Rotterdam 1983; 2de aangev. dr.; Amsterdam 1996).
J.R. Bruijn en E.S. van Eyck van Heslinga, Maarten Schaap, een Katwijker ter koopvaardij (1782-1870). Een biografie en een dagboek (Amsterdam 1988).
Paul van de Laar, Stad van formaat. Geschiedenis van Rotterdam in de negentiende en twintigste eeuw (Zwolle 2000).
Portret:
Schilderij, olieverf op doek (circa 1840-1845) door Jacob Spoel (detail); Collectie kasteel Rhoon, in langdurig bruikleen van Museum Boymans-Van Beuningen te Rotterdam (afgebeeld in: Maritieme Geschiedenis der Nederlanden III (Bussum 1977) 102).
Joost Jonker
laatst gewijzigd: 12/11/2013
Subscribe to:
Posts (Atom)